- خاک انداز
وسیله ای بیلچه مانند از جنس فلز یا پلاستیک برای برداشتن خاک روبه، خاکستر و مانند آن، جایی در بالای قلعه و حصار برای ریختن خاک و سنگ بر روی دشمن
معنی خاک انداز - جستجوی لغت در جدول جو
- خاک انداز
بیلچه ای دارای دسته کوتاه که از حلب آهن مس و نقره سازند و بدان خاکروبه و خاکستر و غیره بدور اندازند، سنگ انداز برج و قلعه و حصار، ساحر جادوگر، آنچه که در آن خاک ریزند خاکریز، پارچه ای که دور سایبان و شامیانه کشند
- خاک انداز
بیلچه ای دارای دسته کوتاه که از فلز یا پلاستیک سازند و با آن آشغال و غیره را به کمک جارو جمع کنند
- خاک انداز
1ـ دیدن خاک انداز در خواب، نشانه آن است که وظیفه ای دشوار اما دلپذیر را به عهده خواهید گرفت. 2ـ دیدن خاک انداز شکسته در خواب، نشانه آن است که آرزوها و خواسته هایتان بی پاسخ خواهد ماند.
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
تیرانداز ماهری که با یک بار تیر انداختن شکار یا دشمن را از پا درآورد، برای مثال ناوکی کز غمزۀ چشم یک اندازش بجست / گرچه از دل بگذرد پیکانش در بر بشکند (مجیرالدین - ۷۹) ، کنایه از نوعی تیر کوچک
خارپشت، خارپشت بزرگ تیرانداز که خارهای بلند ابلق دارد و آن ها را مانند تیر می اندازد، جوجه تیغی، تشی، سیخول، زکاسه، سکاسه، رکاشه، اسگر، اسغر، سنگر، سگر، پهمزک، پیهن، بیهن، روباه ترکی، کاسجوک، جبروز، قنفذ
(دَ مَ / مِ)
لغت نامه دهخدا
ناوک زن. تیرانداز. (از آنندراج) (بهار عجم) :
نژادش ز افغان سپاهش هزار
همه ناوک انداز و ژوبین گذار.
فردوسی.
به صندوق پیلان نهادند روی
کجا ناوک انداز بود اندر اوی.
فردوسی.
ابر میسره چل هزار دگر
همه ناوک انداز پرخاشخر.
فردوسی.
ناوک اندازی و زوبین فکن و سخت کمان
پهنه بازی و کمندافکنی و چوگان باز.
فرخی.
به برگستوان پیل پوشیده تن
پر از ناوک انداز و آتش فکن.
اسدی.
ز دست ناوک اندازان چشمت
همیشه ناوکی بر جان می آید.
خاقانی.
گر اوناوک اندازد از زور دست
مرا غمزۀ ناوک انداز هست.
نظامی.
ناوک انداز آسمان چو بدید
طاق ابروی تو کمان بشکست.
عطار.
توان دیدن ز خال گوشۀ چشمت سویدا را
نگاه ناوک انداز تو از بس دلنشین باشد.
میرزا فطرت (آنندراج).
توقد بینی و مجنون جلوۀ ناز
تو چشم و او نگاه ناوک انداز.
وحشی.
- ناوک انداز ادب، معلم مدرسه. (ناظم الاطباء)
نژادش ز افغان سپاهش هزار
همه ناوک انداز و ژوبین گذار.
فردوسی.
به صندوق پیلان نهادند روی
کجا ناوک انداز بود اندر اوی.
فردوسی.
ابر میسره چل هزار دگر
همه ناوک انداز پرخاشخر.
فردوسی.
ناوک اندازی و زوبین فکن و سخت کمان
پهنه بازی و کمندافکنی و چوگان باز.
فرخی.
به برگستوان پیل پوشیده تن
پر از ناوک انداز و آتش فکن.
اسدی.
ز دست ناوک اندازان چشمت
همیشه ناوکی بر جان می آید.
خاقانی.
گر اوناوک اندازد از زور دست
مرا غمزۀ ناوک انداز هست.
نظامی.
ناوک انداز آسمان چو بدید
طاق ابروی تو کمان بشکست.
عطار.
توان دیدن ز خال گوشۀ چشمت سویدا را
نگاه ناوک انداز تو از بس دلنشین باشد.
میرزا فطرت (آنندراج).
توقد بینی و مجنون جلوۀ ناز
تو چشم و او نگاه ناوک انداز.
وحشی.
- ناوک انداز ادب، معلم مدرسه. (ناظم الاطباء)
(اَ مْ)
لغت نامه دهخدا
انباشته شدۀ از خاک. پر از خاک:
دست کفچه مکن به پیش فلک
که فلک کاسه ای است خاک انبار.
خاقانی
دست کفچه مکن به پیش فلک
که فلک کاسه ای است خاک انبار.
خاقانی
(اَ)
لغت نامه دهخدا
قماشی که برای احترام بزیر پای بزرگان اندازند. هدیه ای که عروس را گاه درآمدن ب خانه دامادپیش کشند از اسب و جامه و چیزهای دیگر:
بپای انداز حمدت کارجمند است
زبان تا دل پرند اندر پرند است.
نوعی خبوشانی.
نیست معلوم صراطت بجز از پای انداز
چون قیامت که بود برهنگی بر تن زار.
نظام قاری.
سرم جز رخت پای انداز و جیب خلعت تشریف
دری دیگر نمیداند رهی دیگر نمیگیرد.
نظام قاری (دیوان البسه).
رجوع به پاانداز شود
بپای انداز حمدت کارجمند است
زبان تا دل پرند اندر پرند است.
نوعی خبوشانی.
نیست معلوم صراطت بجز از پای انداز
چون قیامت که بود برهنگی بر تن زار.
نظام قاری.
سرم جز رخت پای انداز و جیب خلعت تشریف
دری دیگر نمیداند رهی دیگر نمیگیرد.
نظام قاری (دیوان البسه).
رجوع به پاانداز شود
(خُ اَ)
لغت نامه دهخدا
لاغر. نحیف. کم گوشت. (ناظم الاطباء). آنکه گوشت و رطوبت در تن او نمانده است. نزار. پوست بر استخوان ترنجیده. پوست به استخوان چسبیده. (یادداشت بخط مؤلف) : عضو که ضمور دارد و خشک اندام را فربه کند. (الابنیه عن حقایق الادویه). کشتی گیران بکار دارند (سندروس را) تا عصبهاء ایشان قوی شود و خشک اندام و سبک شوند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از خارپشت است که خارهای خود را مانند تیر اندازد. به عربی قنفذ گویند. (آنندراج). نوعی خارپشت است. (برهان قاطع). همان چوله است که خار ابلق اندازد و خاردار نیز گویند. (انجمن آرای ناصری). تشی. (رجوع به تشی شود). همان اسقر است که خارهای ابلق دارد و هر که قصد او کند بسوی او آن خارچون تیر اندازد. (فرهنگ رشیدی)
(نَ / نِ زَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
اغتشاش آور. کسی که باعث تباهی در کارها شود. کسی که باعث هنگامه و آشوب گردد. (ناظم الاطباء)
تیر بی ارزش که چون بیندازند جستجوی آن نکنند، تیر کوچکی است که پیکان باریکی دارد و بغایت دور رود: باز در مغرب یک اندازان زخون آفتاب پروز دراعه افلاک گلگون کرده اند. (مجیربیلقانی)، تیری که پیکان دو شاخ دارد تیری که بیکبار انداختن کار دشمن را بسازد: تازند برهدف سینه ما چرخ را هیچ یک انداز نماند. (اثیراخسیکتی)
(کلید راه انداز) در هواپیمای باتری دار پس از آنکه کلید برق وصل شد از کلید راه انداز استفاده می کنند و آن دستگاهی است مرکب از چند چرخ دنده و یک دینام که بطور مصنوعی گردش میکند و پس از دور برداشتن بوسیله کلید دیگر موسوم به) درگیر (دستگاه راه انداز را بموتور وصل میکنند و بدین وسیله موتور روشن میشود
قسمتی از ساحل یا بندرگاه یا منزلی که چاروا داران یا کشتی ها و یا دیگر وسایل حمل و نقل مال التجاره و بار خود را از ستور فرو گیرند، محل تخلیه بار
طالع بین، فال بین، فالگو، فالگیر
خاک انداز
خاک انداز